By ruszyć z bagna ! „W historii bywa górą gwałt i zgnilizna, tym bardziej należy tę niemoc zbadać i godzi się zadać nauce pytanie: czyż tak źle z nami, iż nie ma sposobów, by ruszyć z bagna?” (Feliks Koneczny)
Próby lustracji akademików przed laty wywołały solidarność środowiska w obronie niepoznania swej najnowszej historii, czego brakowało w obronie usuwanych z uczelni w czasach „jaruzelskich”. Uczelnie uznały się za apolityczne, a beneficjenci weryfikacji politycznych niezłomnie bronili swych praw nabytych do zajmowanych stanowisk. Niektórzy jednak je stracili, ale za to IPN stał się instytucją wyklętą, razem z tymi, którzy lustracji się domagali.
Przez kilkanaście lat toczyła się lustracja rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Franciszka Ziejki, zarejestrowanego w aktach SB jako KO „Zebu”. W końcu sąd nie uznał, aby był kłamcą lustracyjnym, ale rektor zmarł w trakcie procesu i chyba będzie zeznawał na Sądzie Ostatecznym, jak sam jeszcze za życia zapowiadał.
Sprawie lustracji rektora poświęcona jest – szybko wydana w tym roku – książka Bogusława Górki „Uporczywa lustracja prof. Franciszka Ziejki”, która jakoś wpisuje się w ataki na IPN i wzmacnia głosy o konieczności likwidacji tej niezbędnej dla Polski instytucji. Autor uważa, że sprawa Ziejki kompromituje IPN i przytacza opinie oficerów SB, że jego badacze winni raczej pisać bajki dla grzecznych dzieci, a nie lustrować profesorów. Wyniki badań Górki podobno skłaniają do wniosku, że Ziejka spełnia kryteria do umieszczenia go w Panteonie Niezłomnych Polaków.
Póki co, panteon niezłomnych tworzony przez badania IPN nie przewiduje umieszczenia prof. Ziejki w tym gronie. Kryteria stosowane przez IPN są odmienne i skłaniają do uznania Ziejki za osobę złomną. Prowadził przez 20 lat rozmowy z SB, podobno do końca nieświadomie, ale jako rektor, w wolnej już Polsce, świadomie nie chciał prowadzić rozmów z krzywdzonymi w PRL, także przez SB, pracownikami jego uczelni. Nie miał władzy nad teczkami SB w IPN, ale jako rektor stał niezłomnie na straży tajnych teczek UJ i gloryfikował zakłamane „Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego”, chyba nieświadom, że w Polsce był komunizm, stan wojenny, PZPR czy jej przybudówka ZSL, w której działał jako podobno „niezbyt zorientowany politycznie” (sic!).
Tekst opublikowany w tygodniku Gazeta Polska 20 grudnia 2023 r.
PZPR przewodziła, SB ochraniała, ORMO czuwało a III RP to docenia
– spłaca dług wdzięczności ?
Niepoprawne refleksje na okoliczność 30 rocznicy
„obalenia” komunizmu
Mamy w tym roku znamienną, i to już 30 rocznicę demokratycznego odrzucenia przez Naród systemu komunistycznego, czego jednak w praktyce nie do końca zrealizowano. Świętowanie nie może być zatem radosne i na wielu twarzach ma prawo pojawić się smutek, zażenowanie, dezaprobata …. i tym podobne wyrazy niezadowolenia ze stanu obecnego, będącego wynikiem zaniedbań wdrożenia w życie tego narodowego odrzucenia.
Mamy wiele przykładów, i to w roku rocznicowym, aby ten stan gorzko podsumować:
PZPR przewodziła, SB ochraniała, ORMO czuwało,
a III RP to docenia – spłaca dług wdzięczności ?
Takiego podsumowania nie znalazłem u jakże licznych historyków, politologów, socjologów, psychologów…… więc pozostaje człowiekowi oprzeć się na doznaniach personalnych, siłą rzeczy subiektywnych, wnoszących chyba jednak jakąś wartość dodaną do prawdy obiektywnej.
Nieboszczka [?] PZPR
25 maja 2019 r. odbyły się wybory do europarlamentu i w ramach Koalicji Europejskiej weszło do tego parlamentu, na drodze demokratycznych wyborów, wielu wybitnych przedstawicieli rzekomej/ożywionej nieboszczki PZPR, którzy w europarlamencie chyba założą swój PZPRowski klub.
Szczególnie sukces towarzysza Cimoszewicza jest spektakularny. Widocznie niemała część społeczeństwa uważa, że jak boss partyjny przejedzie na pasach rowerzystkę i nie podlega karze – to jest gość ! Stąd otrzymał demokratycznie ponad 200 000 głosów poparcia.
Od nieudaczników, którzy w „wolnej” Polsce za niewinność są skazywani, a czasem spędzili lata w więzieniach, niemal wszyscy trzymają się z dala, nawet nie wystawia się ich na listy, bo co tacy sobą reprezentują ? A przy tym ujawniają stan polskiego sądownictwa w czasach ‚dobrej zmiany’, wpływając negatywnie na odbiór społeczny nadzwyczajnej kasty.
Z jaką odwagą i determinacją bronili przewodnią siłę narodu na uczelniach ci, którym podobno zawdzięczamy wolność, to odczułem na własnej skórze – jako notorycznie bezpartyjny, zidentyfikowany jako stanowiący zagrożenie dla przewodniej siły narodu, a nikt do tej pory [szczególnie historycy] nie ma nawet zamiaru sprawdzić jak to naprawdę wyglądało.
Ja w każdym razie wolności wykładania [ a było tego, samego wykładania i ponad 150 godz rocznie] na uniwersytetach [ UJ i nie tylko] w wolnej podobno Polsce nie odzyskałem, a straciłem ją w ramach politycznych czystek przed nastaniem wolności dla przewodniej siły narodu i jej miłośników [ czasem dla zmyłki określanych mianem opozycjonistów]. Wyklęcie nastąpiło nie tylko z uniwersytetu, lecz z całej przestrzeni edukacyjnej, a nawet z niemal całej przestrzeni publicznej.
Czy może ktoś w Krakowie ma z czasów III RP np. jakiś plakat, jakąś informację o wykładzie, o panelu, o spotkaniu, choćby klubowym, z kimś takim nieznanym, kogo wyklęto pod batutą PZPR, SB, zniszczono warsztat pracy i wyczyszczono z niemal z wszelkich przejawów tak życia akademickiego, jak i społecznego ?
Rzecz jasna nie chodzi o plakat, informacje z wokandy sądowej, gdzie w wolnej Polsce wolnych ludzi się grilluje, i to za działania pro publico bono. Tak, tak, w wolnej Polsce, działać na rzecz dobra wspólnego – nie lzja ! Bo to wpływa negatywnie na społeczeństwo ! Bohaterowie wolności zwykle milczą na ten temat, odważnie chowając głowy do podręcznych ‚strusiówek’.
Będę wdzięczny za wszelkie informacje, które temu przeczą. Fakt, że mamy obecnie internet, co zapobiega całkowitej anihilacji takich niewygodnych, ale mamy też nadzwyczajne kasty, które sprawnie działają na rzecz ich unieważnienia.
Faktem jest niezaprzeczalnym, że to internet jest medium wolnościowym różniącym III RP od PRL, i to widać najlepiej.
SB ochroniła ?! Na uczelniach – bez strat wojennych ?!
Z akt IPN wiemy, że SB wraz z rzeszą współpracujących, często na motywach ‚patriotycznych’, ochraniała powierzone jej obiekty, instytucje, osoby, i jak wiemy, przynajmniej z niektórych książek, niektórych wypowiedzi historyków, a także niektórych kombatantów, mimo że każda informacja dla SB miała znaczenie, mogła innym zaszkodzić, a jednak rzekomo – zapewne dzięki znakomitej ochronie [sic!] – strat podczas wojny jaruzelsko-polskiej w niektórych ochranianych obiektach nie było [UJ nie był wyjątkiem] ?
Ponieważ nikt z członków PZPR na uczelni nie stracił posady, a niektórzy nawet ją umocnili, więc uczeni w piśmie twierdzą, że uczelnie [a w każdym razie uczelnia wzorcowa, matka dla innych uczelni] przeszły system zniewolenia bezstratnie, bo wypędzenie i to dożywotnie z uczelni tych, którzy nie należeli do PZPR, nie byli TW, KO …, nie byli w ORMO [ ani ich miłośnikami], do strat się nie zalicza ! – bo na co komu potrzebny taki element do budowy wolnego kraju ?
Taka opcja, idea, obowiązuje od początku ‚obalenia komunizmu’, od początku odzyskania wolności i trwa bez zmian, także w czasach dobrej zmiany. Taką ideę kultywują także coraz liczniejsi kombatanci walki o wolną, od takiego, negatywnego, niepożądanego elementu, Polskę.
Rzecz jasna, zapewne dla jasności wypowiedzi, polityczne czystki akademickie przed odzyskaniem wolności całkiem wykreślili z pamięci, ze swoich ‚naukowych’ opracowań. Skoro strat nie ma w dziełach profesorskich, to kto to podważy ?
W końcu profesorowie, i to czasów zniewolenia, musieli przejść przez akceptacje nie tylko POP PZPR, ale także KW, a nawet KC, więc jak przeszli, to musieli być dobrzy – nieprawdaż ? i prestiż mają do dnia dzisiejszego, do dnia, w którym przy nominacjach profesorskich KC została zastąpiona przez CK, a nad nią nikt już nie stoi !
Bajkoterapia stosowana
W brawurowych wręcz badaniach nad pokrzywdzonymi w PRL, stosowano innowacyjną metodę, polegającą na badaniu tylko beneficjentów, czy czasem nie są pokrzywdzeni, odrzucając przy tym wszelkie ‚insynuacje’ o pokrzywdzeniu – nie proszonych przez nikogo o opinie pokrzywdzonych. Tym samym sprawnie prowadzone badania dawały perfekcyjne rezultaty, tak korzystne dla ochroniarzy [SB, TW…] i przewodników [PZPR …], że ci nawet o tym nie mogli marzyć.
Takie innowacyjne badania, sprawdzone u zarania odzyskiwania wolności od prawdy i sprawiedliwości wdrażane są w życie akademickie, elitarne i moralne, także w czasach ‚dobrej zmiany’ i niechby tylko ktoś ośmielił się je podważyć !
Badacze dnia dzisiejszego stosują zresztą, i to z powodzeniem, bajkoterapię, stąd to co było w czasach zniewolenia, szczególnie w matecznikach polskich elit, jest niezależne od prawdy, a i młode pokolenia uczą się z książek, w których nie ma nawet takich niestosownych wyrażeń jak ‚ komunizm’ czy ‚stan wojenny’.
Trzeba jednak przyznać, że żyjemy w czasach, w których od czasu do czasu ujawnia się tajnych współpracowników systemu zła, ale jakby dla zachowania jakiejś równowagi – jawnych współpracowników się utajnia.
Co więcej, ci którzy mają odwagę ujawniać współpracowników tajnych, mają obawy z ujawnianiem współpracowników jawnych, mimo że żyjemy -jak słyszymy- w wolnej Polsce. Z czego zatem wynikają takie obawy, takie zniewolenie ?
Śpiący spokojnie – wdzięczni ORMO ?
Ostatnio spektakularnie odznaczono byłych członków/współpracowników Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, która w PRLu czuwała, abyśmy mogli spać spokojnie, jak głosił peerelowski pijar. Nie wszyscy tego spokoju zaznawali, ale chyba obecnie się uznaje, że wyrazy wdzięczności jednak się im należą.
Krzyżem Wolności i Solidarności odznaczono pedagoga, działającego w placówce pod patronatem ORMO, a obecnie szefującego uczelnianej „S” na pedagogicznej uczelni Krakowa. Podobno na tej uczelni w czasach jaruzelskich „S” nie działała, chyba że bezobjawowo, natomiast kilku ormowców przejawiało wyraźną aktywność w podziemnej robocie, no i chyba zabezpieczało, i to skutecznie, tę czerwoną uczelnię, jak się w Krakowie uważa, przed stratami osobowymi w czasach wojennych.
Chyba dla zachowania związkowego parytetu w odznaczeniach ormowców, odznaczony został – fakt, ze pośmiertnie, ale za to Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski – lider OPZZ Jan Guz, który był w ORMO, a w 1988 roku ukończył Akademię Nauk Społecznych przy KC PZPR.
Nie wiadomo czy nie doszło tu do pomyłki, bo Order Lenina mu się należał, natomiast co najmniej Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski winien być odznaczony pośmiertnie Kazimierz Świtoń – twórca WZZ Górnego Śląska, jak słusznie zauważył wieczny opozycjonista – Adam Słomka, sam także pomijany w polityce odznaczeniowej, ale swoiście doceniany za działalność społeczną przez nadzwyczajną kastę sędziowską.
Schizofrenia ‚wolności’
III RP zachowała ciągłość prawną z PRLem, nawet nie odrzucono konstytucji PRL, aby się oprzeć na prawie II RP, a potem go modyfikować. Bezprawie PRLu nie zostało w pełni anulowane, dekomunizacji nie było, a brak/czy niepełna, chimeryczna rzec można lustracja, nadal nam się czkawką odbija.
Czy kraj, który zachował ciągłość prawną z krajem zniewolonym może być krajem wolnym ?
Czemu ludzie, i to na uniwersytetach, boją się mówić, a nawet myśleć ?
Czy taka zniewolona elita, formująca nadal zniewoloną elitę, może zbudować rzeczywiście wolny kraj ?
W PRL też mówiono, że zostaliśmy wyzwoleni, mimo że zostaliśmy zniewoleni. Mówiono, że istnieje wolność wypowiedzi, choć z wolnością po wypowiedzi bywało różnie i wielu izolowano, aby wolnością wypowiedzi nie wpływali negatywnie na zniewolonych.
Ci, którzy zachowali wewnętrzną wolność, żyli jak wolni ludzie, nie dali się zniewolić w czasach zniewolenia i takimi pozostali, nadal są marginesie, jakby się nie nadawali do życia w kraju, który podobno odzyskał wolność.
Dawny aparat partyjny, stojący po stronie demokracji socjalistycznej, chodzi na czele manifestacji obecnych obrońców demokracji przymiotnikowej, wraz z nimi solidarnymi, których obdarza medalami „Dziękujemy za wolność „.
Jakby odtwarzał się dawny ZBOWiD, którego zresztą dawni aktywiści są i dziś honorowani.
Generalnie do dziś panuje zasada: utrwalaczom systemu zniewolenia – ordery, awanse, stanowiska, a dla systemu zniewolenia zbyt niewygodnym –w najlepszym przypadku – figa, i to bez maku. Wyjątki jedynie potwierdzają regułę.
Jednym słowem, mimo powtarzanej w kółko tezy o odzyskaniu wolności – mamy ciągłość prawną i moralną z systemem zniewolenia a należytego prawa i ładu moralnego nadal nam brak.
Ja w każdym razie nie mam komu dziękować za wolność, nie widzę potrzeby spłacania długu wdzięczności, a odszkodowania, a nawet przeproszenia za zniewolenie/wypędzenie/wyklęcie i jego skutki – nie otrzymałem.
Za wolnościowy internet póki co sam płacę i to niemało. Dzięki temu istnieję w przestrzeni publicznej i m. in. mogę przedstawiać takie niepoprawne refleksje na okoliczność 30 rocznicy „obalenia” komunizmu [ i setki, tysiące fotoreportaży, którymi się dzielę solidarnie z innymi, nie zawsze bezkarnie].
Obniżanie emerytur pełniącym służbę na rzecz totalitarnego państwa
– krok w dobrym kierunku, ale za krótki
IPN [http://ipn.gov.pl/pl/dla-mediow/komunikaty/40996,Informacja-Archiwum-IPN-dotyczaca-tzw-ustawy-dezubekizacyjnej.htmlInformacja Archiwum IPN dotycząca tzw. ustawy dezubekizacyjnej ] potwierdził dotąd fakt pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa przez ok. 50 tysięcy byłych funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa PRL. Ci mogą mieć obniżone emerytury i renty na mocy tzw. ustawy dezubekizacyjnej. Poinformowano jednocześnie, że „w przypadku 109 497 osób, po kwerendzie przeprowadzonej w dostępnych i aktualizowanych pomocach ewidencyjnych Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, nie odnaleziono dokumentów osobowych” .
„Przepisami ustawy ma być także objęta kadra naukowo-dydaktyczna, naukowa, naukowo-techniczna oraz słuchacze i studenci m.in. Centrum Wyszkolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Legionowie, Wyższa Szkoła Oficerska MSW w Legionowie, Szkoła Chorążych Milicji Obywatelskiej w Warszawie, a także Wydział Pracy Operacyjnej w Ośrodku Doskonalenia Kadry Kierowniczej MSW w Łodzi. „
Niestety nie ma mowy o kadrze naukowo-dydaktycznej, naukowej, naukowo-technicznej oraz słuchaczach i studentach innych jednostek naukowych i dydaktycznych, która w randze tajnego współpracownika (różnego rodzaju) czy jawnej, przewodniej siły narodu, służyła na rzecz totalitarnego państwa i niszczenia potencjału intelektualnego i moralnego zniewolonych obywateli PRLu. Zanik elit i luka pokoleniowa na uczelniach w III RP to głównie efekt tej służby.
Co więcej, ta kadra często nie jest znana z imienia i nazwiska, bo np. pod weryfikacjami kadr akademickich (pod batutą SB i PZPR) w latach 80-tych się nie podpisywała z imienia i nazwiska ! A co gorsze beneficjenci weryfikacji do tej pory za żadne skarby nie chcą ich poznać !
Mimo, że „USTAWA z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu” mówi:
„Mając na względzie: – zachowanie pamięci o ogromie ofiar, strat i szkód poniesionych przez Naród Polski w latach II wojny światowej i po jej zakończeniu, – patriotyczne tradycje zmagań Narodu Polskiego z okupantami, nazizmem i komunizmem, – czyny obywateli dokonywane na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego i w obronie wolności oraz godności ludzkiej, obowiązek ścigania zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i zbrodni wojennych, – a także powinność zadośćuczynienia przez nasze państwo wszystkim pokrzywdzonym przez państwo łamiące prawa człowieka, jako wyraz naszego przekonania, że żadne bezprawne działania państwa przeciwko obywatelom nie mogą być chronione tajemnicą ani nie mogą ulec zapomnieniu – stanowi się, co następuje….
1) ewidencjonowanie, gromadzenie, przechowywanie, opracowywanie, zabezpieczenie, udostępnianie i publikowanie dokumentów organów bezpieczeństwa państwa, wytworzonych oraz gromadzonych od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r., a także organów bezpieczeństwa Trzeciej Rzeszy Niemieckiej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczących:
a) popełnionych na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 8 listopada 1917 r. do dnia 31 lipca 1990 r.: – zbrodni nazistowskich, – zbrodni komunistycznych, – innych przestępstw stanowiących zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne,
b) innych represji z motywów politycznych, jakich dopuścili się funkcjonariusze polskich organów ścigania lub wymiaru sprawiedliwości albo osoby działające na ich zlecenie, a ujawnionych w treści orzeczeń zapadłych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. z 2015 r. poz. 1583), …”
Np. nie ma chyba wątpliwości, że polityczne weryfikacje kadr akademickich lat 80-tych przeprowadzane były na zlecenie organów totalitarnego państwa w celu usunięcia osób niewygodnych, nie rokujących nadziei na konstruktywną budowę czy choćby wspieranie tego państwa a anonimowe do tej pory orzeczenia wobec osób wydalonych z uczelni do tej pory nie zostały uznane za nieważne, a zresztą są na ogół pomijane w badaniach historycznych, w tym w badaniach IPNu.
Pokrzywdzeni w wyniku tych zbrodni komunistycznych – bo jak to inaczej nazwać – którym nie przysługiwało odwoływanie się do sądów od fałszywych, sfingowanych oskarżeń/opinii, mimo skazywania ich, jak się nieraz po latach okazuje, na dożywotni niebyt na uczelniach [wilcze bilety !], nie funkcjonują w polskiej pamięci, także w pamięci beneficjentów tych czystek porażonych amnezją i zasłużonych dla zacierania śladów czystek.
W opracowaniach historycznych, nie wyłączając także IPN [https://blogjw.wordpress.com/2017/07/11/smutne-refleksje-nad-polityka-historyczna/], popularyzowanych w przestrzeni publicznej można spotkać się z tezami, że mimo powszechnej inwigilacji środowiska akademickiego to środowisko przeszło przez okres komunizmu – bezstratnie ( przynajmniej w niektórych ośrodkach), co tylko może dawać wsparcie dla służb państwa totalitarnego w walce o zachowanie dotychczasowych przywilejów ( także emerytalnych) – bo skoro tak znakomicie ochronili uczelnie – powierzone im do ochrony obiekty – przed stratami, to przywileje im się należą – nieprawdaż ?
Otóż nieprawda, bo nie ochronili przed stratami i z pomocą formalnie nie będących na służbie, ale służącym służbom i państwu totalitarnemu doprowadzili do poważnego osłabienie intelektualnego i moralnego polskiego społeczeństwa, co jest widoczne w dniu dzisiejszym, a niezdolność/niechęć poznania krzywdzących i pokrzywdzonych w państwie totalitarnym ( szczególnie w ośrodkach elito-twórczych ) jest najlepszym tego przykładem. [https://blogjw.wordpress.com/2013/02/10/poradnik-dla-badajacych-czasy-prl-u-na-odcinku-akademickim/]
Nie jest realizowana „powinność zadośćuczynienia przez nasze państwo wszystkim pokrzywdzonym przez państwo łamiące prawa człowieka, jako wyraz naszego przekonania, że żadne bezprawne działania państwa przeciwko obywatelom nie mogą być chronione tajemnicą ani nie mogą ulec zapomnieniu”
Ani zadośćuczynienia, ani uchylenia tajemnicy zbrodni bezprawnych weryfikacji – nie ma, a zapomnienie – jest !
P.S.
Moje opinie (setki tekstów) , w szerszym kontekście, przedstawiane są w kilkunastu jest tomikach dotyczących służby na rzecz totalitarnego państwa i innych patologii akademickich, upadkowi zasad moralnych, często w tej służbie zakorzenionych:
jw
Blog akademickiego nonkonformisty - Józefa Wieczorka 